Puma

Najmniejsze pumy, żyjące w Ameryce Środkowej, ważą najwyżej 35 kg, podczas gdy waga ich krewniaczek w Kanadzie dochodzi do 120 kg. Również ubarwienie zależy od regionu występowania tych zwierząt. Można spotkać pumy jasnobrązowe, czarne i płowe. Duże różnice w kolorze sierści spowodowane są, więc klimatem i warunkami środowiska. Największe pumy żyją na obszarach chłodnych, najmniejsze w tropikach. Na 35 gatunków kotów, tylko kilka największych z nich ryczy. Są to lew, tygrys i jaguar. Wszystkie pozostałe wydają tylko pomruki. Dość krótka sierść pumy i jej sylwetka, przypomina lwicę. Przypisuje się jej także drapieżność, stąd często nazywana jest lwem górskim. Podobnie jak u innych drapieżnych kotów, palce pumy zakończone są pazurami. A zęby, szczególnie górne kły są bardzo groźne. To właśnie nimi, puma przytrzymuje i zabija swą ofiarę. Czasem pumie udaje się zabić nawet konia. W przeciwieństwie do innych kotów, nie przytrzymuje ona pożywienia przednimi łapami. Kiedy skorpion chwyta swoimi szczypcami jaszczurkę, przysuwa ją do szczęk i zaczyna rozszarpywać. Skorpiony posługują się jadem bardzo rzadko. Zapas jadu jest tak niewielki, że odtworzenie go po zużyciu trwa od dwóch do trzech tygodni. Dużą ofiarę skorpion zabija zawijając odwłok do przodu, aż do wysokości otworu gębowego i wbijając kolec jadowy, połączony z gruczołami produkującymi niebezpieczny płyn. Nocą poluje na pustyni po omacku, gdyż ma słaby wzrok. Często decyduje się na atak dopiero wówczas, gdy ofiara go dotknie. Potrafi jednak wykryć jej obecność z pewnej odległości, dzięki bardzo cienkim włoskom, znajdującym się obok szczypiec. Włoski te są niezwykle czułe, nawet na najmniejsze drgania powietrza. Skorpiony pustynne boją się wysokich temperatur, ale dość dobrze znoszą suszę. W najgorętszej porze dnia, chowają się w jaskiniach, jamach lub pod kamieniami. Większość skorpionów jest uodporniona na własny jad. Giną tylko wówczas, gdy nastąpi u nich całkowite odwodnienie.